تخریب دولت؛ هدف وسیله را توجیه می‌کند؟!

گزاره‌های خبری: 1- داماد رئیس‌جمهور سابق طی یادداشتی در روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد، بدون اشاره به تورم‌های 700 تا 1000 درصدی برخی اقلام در دوره مدیریت 8 ساله دولت تدبیر و امید (!!!)، دلسوز وضع معیشتی مردم شده و مدیریت کنونی کشور را ناکارآمد معرفی می‌کند و می‌آورد: «امروز ضعف مذاکره‌کنندگان هسته‌ای و نشناختن وضعیت دنیا و عدم تسلط بر مباحث دیپلماسی باعث شده که نتایج به‌دست‌آمده در دولت قبل، روزبه‌روز کمرنگ‌تر شود!»؛ همان نتایجی که به اذعان رئیس‌کل بانک مرکزی وقت، دستاوردهای آن «هیچ» بوده است. 2- حشمت‌الله فلاحت پیشه، چهره فعال اصلاح‌طلب نیز دیروز در گفتگو با نامه نیوز، تلویحاً از ایستادگی دولت مردمی در مواضع برحق خود در مذاکرات برجامی انتقاد کرده و با گره زدن آن به اقتصاد و معیشت مردم، گفته است: «این روزها نوعی چالش بین مردم درباره قیمت‌ها دیده می‌شود و دولت نیز از این وضعیت استقبال می‌کند؛ چون این چالش به‌جای آنکه متوجه دولت باشد، بین مردم است و مردم با مغازه‌داران خرده‌فروشی، تاکسی‌ها یا نانوایی‌ها بر سر گرانی‌ها درگیر هستند!». 3- محمدرضا عارف، اصلاح‌طلبی که در انتخابات سال 92 ریاست جمهوری، به نفع روحانی کنار کشید تا سبد آرای او بالا رود؛ در آستانه روز معلم و کارگر، با طرح مشکلات معلمان و کارگران، بار دیگر سعی در بازگرداندن اعتماد ازدست‌رفته طبقه متوسط در پیمانه جریان اصلاحات دارد. او مشکلات این طبقه را ناشی از «ضعف ِ مدیریت و نادیده گرفتن اصول ِ انقلاب و فقدان ِ مبانی حکمرانی ِ خوب» توصیف می‌کند و بدون اشاره صریح به مدیریت ناکارآمد هشت‌ساله دولت حامی اصلاحات در کشور، اضافه می‌کند: «امروز ضعف ِ راهبردهای مدیریتی شعاری بیش از هر زمان دیگر برای همگان روشن شده است. همچنان معتقدم که راه عبور از مشکلات، از مسیر گفت‌وگوی ملی در سطوح مختلف می‌گذرد».

گزاره‌های تحلیلی: 1- جریان اصلاحات که در چهارساله اول دولت روحانی، با شعار دولت آوار بردار، نفس منتقدین را برید، در دوره دوم روحانی نیز با نشاندن جامعه پای درخت بی‌حاصل سیب و گلابی برجام، اقتصاد کشور را معطل پیشرفت و توسعه کرد. نتیجه این ناکارآمدی هشت‌ساله، منجر به روی گرداندن بدنه اجتماعی طرفدار و کنار گذاشته شدن آن از قدرت سیاسی در کشور شد. این جریان برای دستیابی مجدد به قدرت، چاره‌ کار را در تخریب جریان رقیب یافته است! 2- اگر به وضعیت اقتصادی کشور در دوره‌ای که دولت مردمی آن را به دست گرفته است، نگاهی بیندازیم، آمارهای اقتصادی، وضع نامطلوب کشور نسبت به چهار دهه انقلاب را نشان می‌دهد؛ تورمی که طی سال‌های متمادی بالای ۴۰ درصد جا خوش کرده بود و رشد اقتصادی که باوجود ادعاهای گاه‌وبیگاه دولت گذشته در عبور دادن کشور از رکود، همچنان وضعی نزدیک به صفر داشت؛ بااین‌حال تلاش دولت مردمی طی هشت‌ماهه اخیر نشان داده است که می‌توان در چنین وضعیتی نیز سکان اقتصادی کشور را بر روی ریل توانمندی و اصلاح نابسامانی‌ها انداخت، تورم را مهار کرد و تلاش نمود آن را به‌مرور کاهش داد؛ هم به فکر معیشت طبقه کارگر بود و هم با مشوق‌هایی ازجمله کاهش مالیات بر تولید، کارگاه‌ها و شرکت‌های تولیدی را فعال و پویا نگه داشت؛ هم می‌توان عزت و اقتدار منطقه‌ای ایران را حفظ کرد و هم مبادلات اقتصادی با کشورهای دوست در منطقه و جهان را افزایش داد؛ هم زیر بار فشارهای ناشی از تحریم و محدودیت‌های بین‌المللی همچون FATF نرفت و هم با دیپلماسی فعال اقتصادی، نیاز ارزی کشور را رفع‌ورجوع کرد.

نکته پایانی: مسیر اتخاذشده پیشرو توسط جریان اصلاحات، مسیری عکس منافع ملی است و بی‌شک بدین طریق، اعتماد ازدست‌رفته مردم، باز نخواهد گشت. اگر جریان اصلاحات به‌جای همکاری در کنار نقد منصفانه دولت و مجلس، بر تنور داغ تخریب بدمد، خواه‌ناخواه دودش به چشمش خواهد رفت و طرفی از این ماجرا برنخواهد بست. (نویسنده: اکبر کریمی)

تخریب دولت؛ هدف وسیله را توجیه می‌کند؟!

دولت مردمی رئیسی در حالی در نهمین ماه خدمت وارد شده است که جریان رقیب روزبه‌روز دامنه تخریب‌ها علیه آن را افزایش می‌دهد!

گزاره‌های خبری: 1- داماد رئیس‌جمهور سابق طی یادداشتی در روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد، بدون اشاره به تورم‌های 700 تا 1000 درصدی برخی اقلام در دوره مدیریت 8 ساله دولت تدبیر و امید (!!!)، دلسوز وضع معیشتی مردم شده و مدیریت کنونی کشور را ناکارآمد معرفی می‌کند و می‌آورد: «امروز ضعف مذاکره‌کنندگان هسته‌ای و نشناختن وضعیت دنیا و عدم تسلط بر مباحث دیپلماسی باعث شده که نتایج به‌دست‌آمده در دولت قبل، روزبه‌روز کمرنگ‌تر شود!»؛ همان نتایجی که به اذعان رئیس‌کل بانک مرکزی وقت، دستاوردهای آن «هیچ» بوده است. 2- حشمت‌الله فلاحت پیشه، چهره فعال اصلاح‌طلب نیز دیروز در گفتگو با نامه نیوز، تلویحاً از ایستادگی دولت مردمی در مواضع برحق خود در مذاکرات برجامی انتقاد کرده و با گره زدن آن به اقتصاد و معیشت مردم، گفته است: «این روزها نوعی چالش بین مردم درباره قیمت‌ها دیده می‌شود و دولت نیز از این وضعیت استقبال می‌کند؛ چون این چالش به‌جای آنکه متوجه دولت باشد، بین مردم است و مردم با مغازه‌داران خرده‌فروشی، تاکسی‌ها یا نانوایی‌ها بر سر گرانی‌ها درگیر هستند!». 3- محمدرضا عارف، اصلاح‌طلبی که در انتخابات سال 92 ریاست جمهوری، به نفع روحانی کنار کشید تا سبد آرای او بالا رود؛ در آستانه روز معلم و کارگر، با طرح مشکلات معلمان و کارگران، بار دیگر سعی در بازگرداندن اعتماد ازدست‌رفته طبقه متوسط در پیمانه جریان اصلاحات دارد. او مشکلات این طبقه را ناشی از «ضعف ِ مدیریت و نادیده گرفتن اصول ِ انقلاب و فقدان ِ مبانی حکمرانی ِ خوب» توصیف می‌کند و بدون اشاره صریح به مدیریت ناکارآمد هشت‌ساله دولت حامی اصلاحات در کشور، اضافه می‌کند: «امروز ضعف ِ راهبردهای مدیریتی شعاری بیش از هر زمان دیگر برای همگان روشن شده است. همچنان معتقدم که راه عبور از مشکلات، از مسیر گفت‌وگوی ملی در سطوح مختلف می‌گذرد».

گزاره‌های تحلیلی: 1- جریان اصلاحات که در چهارساله اول دولت روحانی، با شعار دولت آوار بردار، نفس منتقدین را برید، در دوره دوم روحانی نیز با نشاندن جامعه پای درخت بی‌حاصل سیب و گلابی برجام، اقتصاد کشور را معطل پیشرفت و توسعه کرد. نتیجه این ناکارآمدی هشت‌ساله، منجر به روی گرداندن بدنه اجتماعی طرفدار و کنار گذاشته شدن آن از قدرت سیاسی در کشور شد. این جریان برای دستیابی مجدد به قدرت، چاره‌ کار را در تخریب جریان رقیب یافته است! 2- اگر به وضعیت اقتصادی کشور در دوره‌ای که دولت مردمی آن را به دست گرفته است، نگاهی بیندازیم، آمارهای اقتصادی، وضع نامطلوب کشور نسبت به چهار دهه انقلاب را نشان می‌دهد؛ تورمی که طی سال‌های متمادی بالای ۴۰ درصد جا خوش کرده بود و رشد اقتصادی که باوجود ادعاهای گاه‌وبیگاه دولت گذشته در عبور دادن کشور از رکود، همچنان وضعی نزدیک به صفر داشت؛ بااین‌حال تلاش دولت مردمی طی هشت‌ماهه اخیر نشان داده است که می‌توان در چنین وضعیتی نیز سکان اقتصادی کشور را بر روی ریل توانمندی و اصلاح نابسامانی‌ها انداخت، تورم را مهار کرد و تلاش نمود آن را به‌مرور کاهش داد؛ هم به فکر معیشت طبقه کارگر بود و هم با مشوق‌هایی ازجمله کاهش مالیات بر تولید، کارگاه‌ها و شرکت‌های تولیدی را فعال و پویا نگه داشت؛ هم می‌توان عزت و اقتدار منطقه‌ای ایران را حفظ کرد و هم مبادلات اقتصادی با کشورهای دوست در منطقه و جهان را افزایش داد؛ هم زیر بار فشارهای ناشی از تحریم و محدودیت‌های بین‌المللی همچون FATF نرفت و هم با دیپلماسی فعال اقتصادی، نیاز ارزی کشور را رفع‌ورجوع کرد.

نکته پایانی: مسیر اتخاذشده پیشرو توسط جریان اصلاحات، مسیری عکس منافع ملی است و بی‌شک بدین طریق، اعتماد ازدست‌رفته مردم، باز نخواهد گشت. اگر جریان اصلاحات به‌جای همکاری در کنار نقد منصفانه دولت و مجلس، بر تنور داغ تخریب بدمد، خواه‌ناخواه دودش به چشمش خواهد رفت و طرفی از این ماجرا برنخواهد بست.

نویسنده: اکبر کریمی