افشاگری عدالت‌خواهانه یا همسویی با ضدانقلاب

در روزهای اخیر، به اسم شفافیت و افشاگری، درباره سفر فرزند یک مقام مسئول به ترکیه، اتفاقاتی افتاد که عایدی‌ای جز هزینه سازی برای آبروی کشور و خوشحالی دشمنان و مخالفان ملت ایران در پی نداشت. سخن از این نیست که نباید بر خطاها شورید و راه درست را متذکر شد، بلکه سخن از چگونگی انجام این مهم است. دست یازیدن به امربه‌معروف و نهی از منکر که امری لازم و ضروری است، در سطح ملی و در اندازه مسئولان ارشد کشور، نیاز به الزامات و قواعدی دارد که در دنیا نیز تلاش می‌شود مراعات شود. درباره نقدها و تحلیل‌هایی که صورت گرفت و آفات و پیامدهای یک افشاگری، بدون ملاحظه جوانب امر، مرور برخی نکات خالی از لطف نیست؛

نکات تحلیلی: در یادداشت حاضر، روی سخن با شیوه‌های غلط و پیامدهای نامتوازن کاری است که به وقوع پیوسته و ابداً به دنبال تبرئه و تطهیر اصل اقدام ناپسند صورت گرفته نیستیم. 1- شیوه روشنگری افشاگران مدعی عدالت و ارزش‌گرایی، نه‌تنها با تقوای در بیان هم‌خوانی نداشت، بلکه خود، ابزار و بهانه‌ای شد برای اثبات تندخویی بچه‌های به‌اصطلاح ارزشی از سوی جریان‌هایی که زاویه‌ای پرناشدنی با جماعت ارزشی و عدالت‌خواه کشور دارند. 2- باعث تأسف است که در ایران پسا چهار دهه از انقلاب اسلامی، هنوز هم هزینه تهمت زدن و افشاگری بدون مبنا و سند، بسیار پائین و در حد «هیچ» است! لذا هم بستر تسویه‌حساب سیاسی را فراهم می‌کند و هم آلودگی فرهنگی و تربیت عمومی را رقم می‌زند و هم خیال اتهام زنندگان بدون سند و مدرک راحت است که کسی پی‌جوی هزینه شهرت‌اندوزی‌های آن‌ها نخواهد شد و نشر دهندگان ‌افترا و تهمت می‌توانند ثمره تولید ثروت از فالوور و توئیت‌هایشان را هم ببینند! 3- شاید در ابتدا باورش سخت بود که یک دانشجوی ارزشی مدعی عدالت‌خواهی، کارش به جایی برسد که همسو با ضدانقلاب، دفاع از دستاوردهای نظام اسلامی را به «ماله‌کشی» تعبیر کند، یا اعتراض رهبر انقلاب به لجن پراکنی‌های ضدانقلاب را صریحاً به سخره بگیرد؛ اما به هر صورت محصول چنین فرایند ناقصی، ظهور و بروز چنین خروجی‌هایی است که باید برای اصلاح آن تدبیر عاجلی صورت گیرد. البته قاطبه جوانان انقلابی و عدالت‌خواه کشور مبری از چنین ضعف‌هایی هستند.

نکته پایانی: به نظر می‌رسد راه درست مقابله با انحراف در جنبش‌های عدالت‌خواهی، علاوه بر روشنگری مستمر، نشان دادن الگوهای درست مقابله با فساد از سوی مسئولان و رسانه‌های انقلابی است.

(نویسنده: فتح‌الله پریشان)