پدرخوانده‌های شهرداری ایستاده در مقابل چرخش‌های تحولی به نفع مردم

ماشين سياست يا سياست ماشين،Machine politics در حقيقت سيستم غير رسمي سازمان سياسي است که بر پايه قيموميت، پدرخواندگي، نظام نشت منافع، کنترل پشت صحنه و گروه هاي سياسي پايدار درون ساختار است ماشين ها داراي ارباب هايي هستند که آنان نيز براي خود دسته ها و نيروهاي خوش خدمتي دارند که متکي بر حمايتي است که با قراردادها و پست ها و سمت هايي که از سوي اربابان به اين دسته از افراد اعطا مي شود، در حالی که مديريت و برنامه ريزي، زاييده قانون کميابي منابع و تعيين کننده چگونگي توزيع و تخصيص اين منابع ميان ذي نفعان و ميان مکان ها و محل هاي متفاوت است؛ بله، اگرچه امروزه روش ها و الگوهاي شناخته شده و علمي براي اداره امور شهرها وجود دارد و مي تواند در مديريت شهري کلان شهرها مورد استفاده قرار گيرد، اما شرايط خاص ساختار قدرت در شهرداریها موانع زيادي را در راه کاربرد اين روش ها ايجاد مي کنند و واقعيت اين است که در ايران، در خلال حدود چهار دهه گذشته، سرنوشت شهرهاي بزرگ وابستگي شديدي به عوامل ساختاري قدرت در شهرداریها پيدا کرده است که به نوبه خود ايجاد تحول و بهبود مديريت شهري را در آنها پيچيده مي کنند مدل اداره شهر رابطه نزديکي با حل يا ايجاد مسائل شهري دارد و رابطه ميان اين مدل هاي مديريت شهري و مسائل شهري، رابطه اي علت و معلولي است بنابراين مي توان به اين نتيجه رسيد که از عملکرد مدل مديريتي شهري است که مسائل شهري به وجود مي آيد و با ارائه راهبردهاي اين مدل است که مسائل شهري حل شده و به صورت مطلوب درمي آيد طی دو دهه گذشته مدل مديريت شهري و نيز ساختار عناصر قدرت شهري در اين مدل و نوع عملکرد و سياست گذاري هاي آنها عرصه مديريت شهري را به عرصه اي ناپايدار و هزينه زا تبدیل کرده است بنحویکه توسعه در شهر را ناپايدار نموده و سبب شده تا شهر به شکل کنوني درآيد و در واقع شکل گيري مسائل اجتماعي و مشکلات شهري در سطح گسترده، محصول عملکرد اين عوامل است و عملکردي که چنين مسائلي را پديد مي آورد، خود ناشي از ويژگي هاي ساختاري قدرت در اين مدل و ديدگاه هاي حاکم بر آن است بطوری که اکنون دیگر می‌توان بطور قطع و یقین گفت مدل مديريتي وضع موجود، نمي تواند پاسخگوي مسائل شهر باشد؛ بررسي ابعاد تحليلي مفهوم مديريت شهري، مرور دوباره اي بر آثار مديريت شهري در ساختار نوين سازماني آنها داشته و دليلي محکم و مستدل بر نامناسب بودن مدل مديريتي موجود و نياز به جايگزين کردن الگويي مناسب است که در شرايط کنوني پاسخ گو باشد.

سهراب صمدی حکاک  

کارشناس ارشد مدیریت تحول